151 lat temu, 20 kwietnia 1873 r., urodził się Wojciech Korfanty – polski mąż stanu, przywódca narodowy Górnego Śląska, związany z obozem narodowym i chrześcijańską demokracją. 1904 r. został posłem do Landtagu ze Śremu.
Korfanty najbardziej znany jest z tego, że był członkiem Naczelnej Rady Ludowej i przewodził politycznie powstaniu wielkopolskiemu. Stanął na czele III powstania śląskiego, a dzięki jego zabiegom do Polski przyłączono najbardziej uprzemysłowioną część Górnego Śląska.
Początek jego parlamentarnej historii zaczął się w 1903 r., kiedy został wybrany do Reichstagu, gdzie jako pierwszy polityk z Górnego Śląska dołączył do Koła Polskiego.
Związek ze Śremem
Reklama
W lutym 1904 r. w okręgu wyborczym Środa-Śrem-Września w Wielkopolsce odbyły się wybory uzupełniające do pruskiego parlamentu krajowego tzw. Landtagu. Pierwotnie, jako kandydat obozu wszechpolskiego, miał startować hrabia Maciej Mielżyński, ale za sugestią członków Koła Polskiego ustąpił na rzecz Wojciecha Korfantego. Co ciekawe drogi obu panów przetną się w czasie trzeciego powstania śląskiego.
Był to ruch polityczny, który miał zasygnalizować demokratyzację polityki polskiej w zaborze pruskim, jak i przełamywanie barier między dzielnicami, ponieważ został pierwszym kandydatem spoza Wielkopolski. Ponadto było to świadectwem zaufania, jakie pokładał w nim polski ruch polityczny zaboru pruskiego. Także w tym ciele ustawodawczym został pierwszym politykiem z Górnego Śląska, który zamiast do partii Centrum, dołączył do Koła Polskiego. Korfanty dostał się do Landtagu co też miało niego materialne korzyści ponieważ tam pasowanie było płatne w przeciwieństwie do Reichtagu.
Wstępując do Koła Polskiego aktywnie rozpoczął działalność na rzecz poprawy życia Polaków, przywrócenia języka polskiego w szkołach, sądach i urzędach, równouprawnienia Polaków w życiu politycznym oraz zaprzestanie dyskryminacji Polaków.
Na forach obu parlamentów Korfanty z talentem oratorskim i odwagą cywilną atakował germanizacyjną politykę władz niemieckich w prowincjach wschodnich Rzeszy. Szczególnie Korfanty zasłynął z wystąpienia w Reichstagu 25 października 1918 roku, kiedy zażądał powrotu etnicznych ziem polskich, w tym Górnego Śląska do odradzającej się Polski.
Po I wojnie światowej
Po latach Korfanty kolejny raz związał się z Wielkopolską i przybył do Poznania 11 listopada 1918 r. Tam wszedł w skład Naczelnej Rady Ludowej. Trzy dni później wraz z grupą polityków wielkopolskich przyjechał do Warszawy, gdzie Józef Piłsudski zlecił socjaliście Ignacemu Daszyńskiemu misję utworzenia rządu. Gdy Daszyński odmówił im teki ministra spraw zagranicznych, Wielkopolanie zrezygnowali z udziału w rządzie. 17 listopada miała miejsce konferencja z Piłsudskim, która okazała się niepowodzeniem Korfantego. Być może ta rozmowa zadecydowała o wzajemnej niechęci. Ostatecznie powstał rząd socjalisty Jędrzeja Moraczewskiego. Wielkopolanom wraz z Korfantym nie zaproponowano ani jednej teki…
W Poznaniu kierował sprawami wojskowymi i polityką zagraniczną NRL. W pierwszym dniu Świąt Bożego Narodzenia 1918 r. witał w Gdańsku Ignacego Paderewskiego i następnego dnia towarzyszył mu w Poznaniu.
Pojawienie się artysty na balkonie „Bazaru” wzmogło entuzjazm. Tym sposobem wybuchło powstanie, którego Korfanty nie był jego zwolennikiem, stawiając bardziej na negocjacje dyplomatyczne. Uczestniczył w rozmowach rozejmowych w Berlinie, licząc na pośrednictwo alianckie w wygaszeniu walk. 16 lutego 1919 r. zawarto rozejm w Trewirze.
