100 lat temu, 23 lutego 1924 r. na świat przyszła Halina Kolińska (z domu Loga) ps. Średzka – polska farmaceutka, żołnierz Armii Krajowej, Dywizji Pancernej gen. Maczka, uczestniczka Powstania Warszawskiego.
Plutonowa Halina Kolińska primo voto Loga ps. Średzka urodziła się 23 lutego 1924 roku w Śremie, jako córka Romana i Stanisława z domu Warczyńska. Miała siostrę Irenę.
W czasie okupacji, w czerwcu 1940 roku, Niemcy wywieźli całą rodzinę do Generalnego Gubernatorstwa i zamieszkali w Warszawie. W konspiracji była od lutego 1941 roku w 2 Harcerskiej Baterii Artylerii Przeciwlotniczej „Żbik”. Od września 1941 roku posługiwała się pseudonimem “Średzka”. Do konspiracji wciągnęła ją nauczycielka historii z konspiracyjnego Gimnazjum i Liceum im. św. Zofii w Warszawie. Została zaprzysiężona w mieszkaniu Jezierskiej na pl. Napoleona, którą odbierał Jerzy Bogdanowicz “Hercuń”. Była łączniczką, kolporterką prasy podziemnej, transportowała broń oraz brała udział w akcjach zwiadowczych i akcji “N” w 2 HBAP “Żbik”. Wzięła udział w akcjach śledzenia trybu życia różnych Niemców, którzy mieli być zgładzeni przez żołnierzy podziemia za wielkie bestialstwo wobec Polaków, w obserwacji karetki więziennej jadącej z Pawiaka na Szucha (w różnych punktach miasta). Brała udział w obstawie zamachu na Niemca zamieszkałego w domu róg Al. Jerozolimskich i Lindleya.
Przybyła w miejsce koncentracji na godzinę „W” na ul. Chmielna 61. Służyła w Armii Krajowej – IV zgrupowanie “Gurt” – 2. Harcerska Bateria Artylerii Przeciwlotniczej “Żbik”, która walczyła w Śródmieściu Północnym. Była dowódcą łączniczek. Podczas Powstania awansowana do stopnia plutonowego. Wg danych Polskiego Czerwonego Krzyża Od dn. 20 września 1944 roku pracowała jako pomocnik przy montażu w Bordnetz Vorm.
Po upadku powstania dostała się do niewoli niemieckiej z numerem jenieckim 106836. Trafiła do stalagu 344 Lamsdorf, następnie do Stalagu IV B Mühlberg, Stalagu IV-E Altenburg oraz VI-C Oberlangen. Wyzwolona 12 kwietnia 1945 roku przez 1 Dywizję Pancerną gen. Maczka i wcielona do niej w stopniu plut. w WAAF.
Po wojnie powróciła do kraju. Ukończyła Studia Farmaceutyczne we Wrocławiu. Następnie została skierowana do pracy do apteki w Sieradzu. Wyszła za mąż i urodziła syna Stanisława oraz córkę Annę. W 1954 roku odbyła ćwiczenia “Służby Zdrowia” w Ludowym Wojsku Polskim. Aktywnie uczestniczyła w życiu miasta Sieradza. W 2015 roku otrzymała pamiątkowy medal z okazji 70. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego od Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Żyje do dnia dzisiejszego.
