W mikołajkowy klimat wprowadziła wszystkich prezes stowarzyszenia – Wiesława Szermelek. Były ciepłe, świąteczne życzenia oraz upominki. Nie zabrakło także wspólnych rozmów, wspomnień i planów na przyszłość.
Słów kilka o bohaterze dnia
Reklama
Spotkanie mikołajkowe to także okazja, by przypomnieć historię grudniowego bohatera. Zachowane dokumenty historyczne dotyczące św. Mikołaja i jego życia są bardzo ubogie. Zakłada się, że Mikołaj urodził się i żył w bogatej i bardzo pobożnej rodzinie, w mieście Patara nad Morzem śródziemnym. Był biskupem Myru (Miry). Tam też zmarł około 342 roku. Na podstawie ekspertyzy jego grobu można stwierdzić, że jego pogrzeb odbył się 6 grudnia w Mirze.
W XI wieku, po zajęciu Miry przez Muzułmanów, relikwie świętego Mikołaja przeniesiono do miasta Bari nad Adriatykiem. Miejsce to do dnia dzisiejszego jest odwiedzane przez turystów.
Zdecydowanie bogatsza jest legenda związana z postacią św. Mikołaja, który przez całe życie pomagał biednym i ubogim. Miłosiernych uczynków nie zaprzestał nawet, gdy został biskupem: rozdawał jałmużnę, ukradkiem kładł na progach ubogich woreczki z pieniędzmi.
Cnoty i niezwykła dobroć św. Mikołaja sprawiły, że otrzymał od Boga dar czynienia cudów – ocalił rozbitków na morzu, rozmnożył zboże w czasie nieurodzaju, ratując ludzi przed śmiercią głodową.
W polskiej tradycji ludowej święty Mikołaj jest patronem pasterzy i opiekunem ich trzód, a także opiekunem wilków, chroniąc je w okresie zimowym przed chłodem i głodem.
W wielu regionach 6 grudnia gospodarze i pasterze w dniu 6 grudnia składali św. Mikołajowi ofiary zwane wilkami, wieszając na ołtarzach wieńce z lnu i konopi, na których umieszczane był jaja kurze i gęsie. W tym dniu prowadzono też na plebanię owce i baranki.
