Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa w parafii pw. NSJ w Śremie

W piątek 27 czerwca Kościół Katolicki przeżywał Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa. W parafii pod tym wezwaniem w Śremie o godz. 19.00 została odprawiona msza święta odpustowa. Zebrani zawierzyli ponownie parafię sercu Jezusowemu.

Sumie odpustowej o godz. 19.00 przewodniczył ks. Maciej Wala z parafii pw. św. Stanisława Bpa w Buku, który został zaproszony przez ks. proboszcza Ryszarda Adamczaka, jako kolega ze święceń kapłańskich. W koncelebracji uczestniczyło wielu kapłanów z dekanatu śremskiego, ale także były wikary tutejszej parafii – ks. Michał Pękal. Celebrans wygłosił homilię, która poruszała dogłębnie tematykę kultu Najświętszego Serca Jezusa.

„W sercu Jezusa mieści się tak naprawdę wszystko. Mieścimy się my, bo jak uczy Matka Kościół – Kościół jako sakrament sakramentów narodził się z przebitego Serca Jezusowego. Z boku, ale ta włócznia z boku do serca doszła. I także wszystkie sakramenty, bo jak Kościół, to sprawowane w kościele wszystkie sakramenty narodziły się i wypłynęły z przebitego serca, z miłości – nie z kalkulacji. Nie możemy być ani zawistni, ani zazdrośni o to, że Boże Miłosierdzie nie ma granic. Wszystko właśnie zależy od tego czy my Boga pokochamy, a to jest w zasięgu wszystkich ludzi, bo tu nie chodzi ani o uczoność, ani o niezawinioną nieuczoność, tylko chodzi o miłość. A jak się kogoś kocha naprawdę, to chce się z nim być, chce się go naśladować. To Boże Miłosierdzie nie jest akcją charytatywną, ale Boże Miłosierdzie, Serce Jezusa jest zaproszeniem do współpracy” – powiedział ks. Maciej Wala

Procesja wejścia rozpoczynająca mszę odpustową

Reklama

Wyjątkowym gościem podczas święta parafii był ks. dr Rafał Pajszczyk, który sprawuje m.in. funkcję referenta ds. beatyfikacji i kanonizacji w Archidiecezji Poznańskiej. Na mszy św. byli obecni także m.in. księża proboszczowie – Marian Brucki, Marian Biniek, Sławomir Zieliński ze śremskich parafii, ks. Szymon Nowicki z parafii św. Rocha w Wieszczyczynie czy ks. Bartłomiej Cylka z parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy. Za oprawę muzyczną liturgii odpowiadał organista Mikołaj Stępczak oraz chór Corda Cordi. Ponadto stawiły się poczty sztandarowe na czele z Arcybractwem Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa, liczna grupa ministrantów, nadzwyczajni szafarze komunii św. i dziewczynki sypiące kwiatki.

Po rozdaniu komunii św. ks. proboszcz Ryszard Adamczak poprowadził śpiew pieśni „Dziękuję Ci”. Na koniec mszy wystawiono najświętszy sakrament i wyruszono w procesji eucharystycznej wokół kościoła. Przy specjalnie przygotowanym ołtarzu na terenie zielonym przy świątyni ks. Wala ustawił Monstrancję i odczytał litanię do Najświętszego Serca Jezusowego i akt zawierzenia parafii NSJ. Po powrocie do świątyni odśpiewano .

Procesja eucharystyczna wokół kościoła do specjalnego ołtarza

Najświętsze Serce Jezusa w historii miasta

Późną wiosną 1922 roku na wniosek burmistrza Czesława Dutkiewicza Magistrat oraz Rada miejska jednomyślnie zagłosowały, by oddać miasto pod opiekę Najświętszego Serca Jezusowego. Dowiedziawszy o tej uchwale proboszcz parafii farnej ks. dziekan Jan Beisert, postanowił połączyć z tą uroczystością i zawierzyć parafię również pod opiekę NSJ. Rada i Reprezentacja Parafialna jednomyślnie się zgodziły na propozycją kapłana.

Już dzień wcześniej rozpoczęły się przygotowania. Ołtarz przy ratuszu postawił mistrz stolarski Leon Rożenny – właściciel narożnego domu przy ul. Wawrzyniaka i Rynku. Natomiast kwiaty i inne rośliny ozdobne nadesłał pan Skrzydlewski, dziedzic majątku Mechlin. Kolejne prace trwały od wczesnych godzin piątkowych. Panienki z biur magistrackich dekorowały ołtarz oraz salę i z tego powodu musiały wstać już o 4.00 rano. 

Rano w piątek 23 czerwca 1922 roku o godz. 9.00 odbyła się kościele farnym uroczysta wotywa, podczas której członkowie Magistratu, Rady miejskiej, Dworu kościelnego, reprezentanci parafii oraz urzędnicy miejscy przystąpili do wspólnej Komunii Świętej.

Następnie wyruszyła procesja z Najświętszym Sakramentem z kościoła i doszedłszy na rynek – zatrzymała się przy ołtarzu przed ratuszem ustawionym i pięknie przystrojonym. Pogoda była wspaniała, a kolumna wiernych wyglądała pięknie. Brały bowiem udział w niej wszystkie bractwa, cechy, panie i dziewczynki z obrazami, Bractwo strzeleckie, Straż ogniowa (ówczesna pożarna) oraz sokoły miejscowe. Pieśni kościele przygrywała orkiestra miejscowego Towarzystwa Muzycznego. Morze chorągwi i proporców łopotało podniośle na wietrze, co robiło niesamowite wrażenie. 

Na rynku wojsko ustawiło się w czworobok, przed ołtarzem zaś zajęli miejsca przedstawiciele władz państwowych i samorządowych. Z prawej strony ołtarza umieszczono figurę NSJ przeznaczoną dla kościoła pw. NMP Wniebowziętej, z lewej zaś obraz do sali posiedzeń Rady miejskiej. Po dokonaniu poświeceń figury i obrazu przemówił ks. Jan Beisert w podniosłych słowach do zgromadzonych.

„Odtąd będziecie mieli panowie w sali swych obrad jednego członka więcej, a Ten na pewno was w trudnych chwilach nie opuści, o ile do Niego z całem zaufaniem uciekać będziecie.” – powiedział proboszcz śremskiej Fary.

Nastąpiło wniesienie obrazu przez włodarzy miasta do sali posiedzeń rady miejskiej, który umieszczono na udekorowanym kwiatami miejscu. Następnie powrócili do ołtarza ks. dziekan i burmistrz, którzy odczytali odpowiednio: akt oddania parafii oraz akt oddania miasta pod opiekę Najświętszego Serca Jezusa. Wojsko oddało 3 razy salwę honorową i wybrzmiało odśpiewane chórem „Święty Boże, Święty Mocny”. 

Procesja z powrotem udała się do kościoła. Przed baldachimem członkowie Dozoru i reprezentacji parafii nieśli figurę z Sercem Pana Jezusa. Następnie umieszczono ją na przygotowanym ołtarzu, przy którym odmówiono litanię do Serca Jezusowego. Potem odbyła się uroczysta suma. Śpiew wykonało na chórze Koło Śpiewackie przy towarzyszeniu orkiestry Towarzystwa Miłośników Muzyki. 

Po sumie odbyła się od razu ceremonia poświęcenia Krzyża przy moście miejskim nad Wartą. Krzyż zakupiła parafia 20 lat wcześniej, lecz ustawić go nie mogła, ponieważ władze pruskie nie pozwoliły na to. Dopiero za zgodą władz polskich krzyż umieszczony został przy prawym wejściu na Stare Miasto. Pogoda była do samego południa przepiękna. Po nabożeństwie liczne rzesze wiernych przybywały do Sali Obrad w ratuszu, aby pomodlić się przy obrazie Najsłodszego Serca Jezusowego.

Historia uroczystości w Kościele Katolickim

Od grudnia 1673 do czerwca 1675 roku św. Maria Małgorzata Alacoque miała objawienia Serca Jezusowego w klasztorze Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial we Francji i stamtąd to nabożeństwo rozeszło się na cały świat. Siostry, odpowiadając na apel Jezusa, starały się o ustanowienie specjalnego święta ku czci Jego Najświętszego Serca. Ich starania oraz niektórych biskupów trwały przeszło 90 lat. Dopiero gdy polscy biskupi przysłali do Rzymu memoriał, w którym przedstawili racje teologiczne za ustanowieniem takiego święta, w 1765 roku Stolica Apostolska ustanowiła liturgiczne święto Najświętszego Serca Jezusowego dla Polski i arcybractwa Serca Jezusowego w Rzymie. Po tej decyzji wielu biskupów prosiło o to święto dla swoich diecezji i bez problemu dostawało takie pozwolenie. Jednak dopiero w 1856 roku święto to zostało oficjalnie prowadzone do kalendarza całego Kościoła jako uroczystość. Dlatego Polska jest nazywana drugą ojczyzną kultu Serca Pana Jezusa. 

W czasie I Soboru Watykańskiego duża grupa ojców soborowych apelowała do Piusa IX o poświęcenie całego rodzaju ludzkiego Sercu Jezusa. Papież ten zachęcił biskupów całego świata, aby 16 czerwca 1875 roku, w Święto Serca Jezusowego, poświęcili przede wszystkim swoje diecezje Bożemu Sercu według formuły przysłanej z Rzymu.

Takie poświęcenie dla Polski zorganizowano w Krakowie, mieście wyjątkowym dla rozwoju kultu Serca Jezusowego, na Rynku Głównym 16 czerwca 1875 roku. Były to uroczystości wspólne dla wszystkich Polaków, z trzech zaborów. Ojcowie jezuici, którzy od jakiegoś czasu pracowali w Krakowie, byli wielkimi apostołami i propagatorami kultu Serca Pana Jezusa. Wydawali oni „Posłańca Serca Jezusowego”, czasopismo, które docierało do wszystkich Polaków pod trzema zaborami. Ten miesięcznik bardzo mocno przyczynił się do rozwoju nabożeństwa do Bożego Serca i kształtował pobożność całej rzeszy rodaków. Nie dziwi więc, iż w Krakowie jezuici wznieśli świątynię wotywną ku czci Bożego Serca. Budowali ją wierni czciciele Serca Zbawiciela w latach 1900-1921 roku. Jej konsekracja, przy udziale całego episkopatu Polski, odbyła się 3 czerwca w 1921 roku. Wtedy też dokonano uroczystego odnowienia poświęcenia naszej ojczyzny dokonanego na Jasnej Górze w 1920 roku. Drugie poświęcenie Polski miało już charakter ogólnonarodowy. Gdy szczęśliwie dzięki „cudowi nad Wisłą” ominęła nas niewola bolszewicka, biskupi dokonali tego aktu w imieniu całego narodu i w obecności najwyższych władz państwowych: Prezydenta Rzeczypospolitej, Premiera rządu, ministrów, wojska i policji, władz państwowych i samorządowych. To było zawarcie nowego przymierza narodu z Jezusem Chrystusem. W stulecie tamtego wydarzenia, w czerwcu 2021 roku, ponownie zebrała się tam Konferencja Episkopatu Polski i dokonała odnowienia poświęcenia Najświętszemu Sercu Zbawiciela naszej ojczyzny, wraz z parafiami w całym kraju.

15 maja 1956 roku została opublikowana encyklika przez papieża Piusa XII Haurietis aquas poświęcona nabożeństwu do Najświętszego Serca Pana Jezusa, w celu upamiętnienia 100. rocznicy ustanowienia przez papieża Piusa IX święta Najświętszego Serca Pana Jezusa. Papież uczył w niej, że „kult Najświętszego Serca Jezusowego jest w swojej istocie przede wszystkim odpowiedzią naszej ludzkiej miłości na miłość Boga względem nas”.

(fot. Wiktor Chicheł)