Wernisaż – Nieskończenie wiele wszechświatów

Przy odpowiednio dużym powiększeniu materii okazuje się, że obserwacja definiuje stan rzeczy. Akt ten jest więc podstawą istnienia, a w dalszej kolejności nazywania i opisywania. Sensowna wydaję się więc relatywistyczna koncepcja świata Sapire’a i Whorfa, mówiąca, że istnieje tylko to, co potrafimy nazwać.

Sztuka stanowi próbę materializacji abstraktu umożliwiając przekaz pozajęzykowy. Tworzenie oznacza więc oscylowanie między światami realnym i wyobrażonym. Zarówno jeden, jak i drugi jest tak samo rzeczywisty, jak i nierzeczywisty. Może więc, rozszerzając rozumienie zasady antropicznej wg J.A. Wheelera, sam fakt zobrazowania abstraktu, materializuje go w realnej formie.

Zapraszamy na wystawę, która prezentować będzie prace o narracji dotyczącej nieuchwytności. Istotnym jej aspektem będzie otwartość przestrzeni galerii, gdzie światło będzie głównym czynnikiem kształtującym doświadczenie odbiorcy.

Heterogeniczność postaw i narracji nawiązuje do koncepcji współistnienia opartej na symultaniczności zdarzeń, co w pewnym sensie, charakteryzuje grupę twórców na co dzień działających w ramach Instytutu Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej.

Paulina Kowalczyk, Krzysztof Ślachciak